Na drie gezamenlijke “Zuidlarenkampioenschappen” van Wibats en Steeds Hoger/TSB hebben we dit jaar alweer de vijfde clubkampioenschappen van HTTV-070 georganiseerd. Op verzoek van het bestuur werd het enkelspel ditmaal op een vrijdagavond gespeeld. Het was de bedoeling dat dit ook voor het dubbelspel zou gelden, maar toen bleek dat een aantal jeugdige spelers dan niet mee zou kunnen doen in verband met een toernooi in Hasselt, is alsnog voor een maandagavond gekozen.
De opzet van de vorige vier jaren werd gehandhaafd, zodat het enkelspel werd verdeeld in aparte toernooien voor de hogere en de lagere klassen en bij het dubbelspel kon men zich weer individueel inschrijven en werd via loting de speelpartner bepaald.
Vrijdag 24 mei 2019: enkelspel groep A (ELO rating boven 1200 punten)
Vorig jaar waren er 12 deelnemers in deze categorie en nu waren dit er 8, inclusief een aanmelding van Dylan vlak voor de start van het toernooi. Samen met Pieter was hij de enige deelnemer onder de 30 jaar en dat was toch wel minder dan waarop we gehoopt hadden.
Er werd gespeeld in twee poules van 4, waarbij het ging om de plaatsing voor de kwartfinales, want alle spelers gingen in deze fase nog door.
Dit waren de eindstanden van de poules:
Poule A:
1. Pieter Rijnders 3 punten
2. Ton van Amerongen 2 punten
3. Andreas Barilaro 1 punt
4. Ed Dorsman 0 punten
Poule B:
1. Stephen Gan 3 punten
2. Dylan van Dongen 2 punten
3. Reggie Ybanez 1 punt
4. Menno Stein 0 punten
In poule A waren Pieter en Ton de favorieten en dit maakten zij ook waar. Pieter had geen enkele moeite met Andreas en Ed en Ton leverde tegen Andreas wel een game in, maar kwam niet in de problemen. Pieter en Ton maakten er onderling een spannende partij van, waarbij Ton in de vierde game bij een 2-1 voorsprong dichtbij de zege kwam, maar Pieter trok de wedstrijd met 13-11 en 11-7 toch naar zich toe. Andreas verzekerde zich van de derde plaats door Ed met 3-1 te kloppen.
Poule B was door het toevoegen van Dylan een pittige poule geworden, want hij heeft de hoogste ELO rating van het deelnemersveld. Stephen en Reggie zouden het hem wellicht wel lastig kunnen maken, maar Dylan had met Reggie weinig problemen. Stephen moest wel flink aan de bak tegen Reggie, maar mocht na 5 games de felicitaties in ontvangst nemen. Bovendien slaagde Stephen erin om Dylan knap te kloppen, eveneens in 5 games en pakte zo de eerste plaats in de poule. Menno had het lastig in dit geweld, maar slaagde er nog wel in om Stephen een game af te snoepen.
Kwartfinales:
Pieter Rijnders – Menno Stein 3-0 (11-4 11-6 11-8)
Stephen Gan – Ed Dorsman 3-1 (9-11 11-4 11-8 12-10)
Ton van Amerongen – Reggie Ybanez 3-2 (8-11 11-7 11-5 10-12 11-3)
Dylan van Dongen – Andreas Barilaro 3-0 (11-9 11-6 11-7)
Zoals verwacht had Pieter weinig moeite met Menno, maar Stephen had het een stuk lastiger tegen Ed, want het had weinig gescheeld of hij had een vijfde game moeten spelen. Reggie wist het Ton ook moeilijk te maken, maar Ton trok de vijfde game overtuigend naar zich toe en Dylan wist Andreas in 3 games te kloppen. Zo slaagden alle favorieten er in om de halve finales te bereiken.
Halve finales:
Pieter Rijnders – Dylan van Dongen 3-2 (11-9 10-12 11-7 6-11 11-9)
Stephen Gan – Ton van Amerongen 3-2 (11-7 11-1 6-11 14-16 11-9)
De halve finales waren op voorhand interessant. In de ene partij de jeugdige teamgenoten Pieter
(20 jaar) en Dylan (19 jaar) en in de andere de voormalige teamgenoten Stephen (34 jaar) en Ton
(62 jaar). Het werden ook zeer spannende wedstrijden, waarbij Pieter net van Dylan wist te winnen en Stephen na een 2-0 voorsprong toch nog in de problemen kwam, want Ton won de volgende 2 games en nam een ruime voorsprong in de vijfde game, maar Stephen kwam nog net op tijd langszij.
Finale:
Pieter Rijnders – Stephen Gan 3-1 (11-5 12-14 11-6 11-5)
Qua ELO rating ontlopen de finalisten elkaar vrijwel niets, dus er mocht een spannende strijd verwacht worden. Stephen is al jaren een vaste deelnemer en werd kampioen in 2013, 2014 en 2015, terwijl Pieter alleen in 2015 eerder meespeelde en als 16-jarige één partij wist te winnen. Pieter trok het initiatief direct naar zich toe en Stephen kon zijn aanvallende spel onvoldoende pareren. Stephen had voor de finale al drie partijen in 5 games gespeeld en twee in 4 games en was daardoor flink vermoeid. Hij wist de tweede game nog net te winnen, maar vervolgens nam Pieter het heft weer in handen en werd na 4 games overtuigend de winnaar en daarmee voor het eerst clubkampioen. Ook Stephen leverde een knappe prestatie door in dit sterke veld de finale te bereiken, voor de zesde maal in de acht jaar sinds we in 2012 met de Zuidlarenkampioenschappen zijn begonnen.
Vrijdag 24 mei 2019: enkelspel groep B (ELO rating onder 1200 punten)
In deze groep waren er 12 deelnemers en dat waren er vorig jaar maar liefst 22. In totaal op deze avond dus 20 deelnemers, aanzienlijk minder dan de 34 van vorig jaar. Het is niet direct duidelijk wat de oorzaak hiervan is, maar het spelen op vrijdagavond lijkt niet het gewenste effect te hebben.
De deelnemers waren verdeeld in twee poules van 6, waarvan de nummers 1 en 2 zich plaatsten voor de halve finales.
Dit waren de eindstanden van de poules:
Poule C:
1. Patrick Diot 5 punten
2. Quirijn Stempher 4 punten
3. Glenn Ki-Ahong 3 punten
4. Duurt Alkema 2 punten
5. Aad van Schie 1 punt
6. Wim Jansen 0 punten
Poule D:
1. Henk Engbersen 5 punten
2. Frans van Dam 4 punten
3. Ali Demir 3 punten
4. Rob van Soest 2 punten
5. Hans Ouwejan 1 punt
6. Heydan Saied 0 punten
In poule C waren Patrick en Duurt de favorieten op grond van hun ELO rating en Patrick maakte dat volledig waar door al zijn wedstrijden met 3-0 te winnen, een knappe prestatie. Duurt liet zich echter verrassen door Quirijn (3-1) en Glenn (3-2). Bepalend voor de tweede plek in de halve finale was de wedstrijd tussen Quirijn en de sterke recreant Glenn, die wisselvallig verliep en uiteindelijk door Quirijn met 3-2 werd gewonnen. Aad had het deze avond lastig en wist alleen Wim te verslaan, die er in deze pittige poule niet in slaagde om een game te winnen.
In poule D was Henk de favoriet en daarnaast waren er drie spelers die elkaar op voorhand weinig ontliepen, namelijk Rob, Ali en Frans. Frans had vorig jaar als recreant de halve finale gehaald en is dus een speler om rekening mee te houden. Henk bleef ongeslagen, maar wist Frans maar net met
3-2 te kloppen. Ook in de andere wedstrijden deed Frans het prima, want hij versloeg zowel Ali als Rob met 3-1 en dat leverde hem dus weer een plek in de halve finale op. Ali won met 3-1 van Rob en werd derde, terwijl Hans alleen te sterk bleek voor Heydan, die deze avond zonder gamewinst bleef.
Halve finales:
Patrick Diot – Frans van Dam 3-2 (11-7 9-11 11-8 9-11 11-5)
Henk Engbersen – Quirijn Stempher 3-0 (11-4 11-7 11-8)
Er stonden vier ervaren spelers in de halve finales. Patrick (58 jaar) had het voor het eerst deze avond knap lastig tegen Frans (70 jaar), maar speelde uiteindelijk een prima vijfde game om de partij in zijn voordeel te beslissen. Henk (70 jaar) speelde zeer sterk tegen Quirijn (57 jaar), die weinig verweer had tegen de harde en goed geplaatste forehands van Henk, die overtuigend de finale bereikte.
Finale:
Patrick Diot – Henk Engbersen 3-0 (11-7 11-8 11-8)
De twee spelers met de hoogste ELO rating stonden allebei ongeslagen in de finale en hebben de verwachtingen dus waargemaakt. Patrick was in groep B kampioen in 2017 en Henk was verliezend finalist in 2014 en 2016. Het verschil tussen beide spelers was niet groot, maar Patrick was aan het einde van de games iets doortastender en mocht zich na 3 games voor de tweede maal kampioen noemen. Henk greep dus weer net naast de hoofdprijs en mag het volgend jaar opnieuw gaan proberen. Zo werd deze gezellige en sportieve avond precies om 12 uur afgesloten, een uur eerder dan vorig jaar. Dat was dan wel weer een voordeel van het kleinere aantal deelnemers.
Maandag 3 juni 2019: dubbelspel
Net als in eerdere jaren moest er aan het begin van de avond weer geïmproviseerd worden in verband met aanmelders zonder inschrijving en inschrijvers die niet kwamen opdagen. Uiteraard hadden we een even aantal deelnemers nodig en mijn dank gaat uit naar Minxia, die zelf aangaf alleen mee te spelen als we hierdoor op een even aantal zouden uitkomen. Uiteindelijk viel ze hierdoor buiten de boot, maar ze was wel bereid om de loting te verrichten. We kwamen uit op een deelnemersveld van 28 spelers, dus 14 dubbels, Het niveau van de deelnemers was dit jaar erg hoog en ze waren weer in 4 groepen ingedeeld, met 7 spelers per groep. De grens tussen groep A en B lag ongeveer bij een ELO rating van 1460, tussen B en C bij 1170 en tussen C en D bij 1000. Goede spelers met veel ervaring als Bert en Ben kwamen voor het eerst in groep D terecht en dat geeft aan hoe sterk het deelnemersveld in de breedte was. Er werd in twee poules van 5 en één poule van 4 gespeeld. Uit de poules van 5 plaatsten de beste drie teams zich voor de kwartfinale en uit de poule van 4 gold dit voor de beste twee teams, zodat er uit elke poule twee teams moesten afvallen. In het verleden was meestal gebleken dat de teams uit groep B en C iets betere kansen hadden dan de teams uit groep A en D, omdat de zwakste schakel vaak doorslaggevend is. Nu zou dit echter wel eens anders kunnen zijn, want door het hogere niveau van groep D waren de krachtsverschillen tussen de teams op papier erg klein.
Dit waren de eindstanden van de poules:
Poule A:
1. Pieter Rijnders / Glenn Ki-Ahong 4 punten
2. Jeffrey Padernal / Kirill Bondarenko 3 punten
3. Jurjen v.d. Vlist / Ali Demir 2 punten
4. Dylan van Dongen / Aad van Schie 1 punt
5. Andreas Barilaro / Patrick Diot 0 punten
Poule B:
1. Pepijn v.d. Hoeven / Quirijn Stempher 3 punten (onderlinge games 3-3, punten 62-53)
2. Andreas Ziegler / Luc Vlietstra 3 punten (onderlinge games 3-3, punten 50-52)
3. Michel Voshol / Duurt Alkema 3 punten (onderlinge games 3-3, punten 55-62)
4. Reggie Ybanez / Rob van Soest 1 punt
5. Albert de Jong / Hans Vierling 0 punten
Poule C:
1. Stephen Gan / Bert Vlaardingerbroek 3 punten
2. Sander Schenk / Frans van Dam 2 punten
3. Ton van Amerongen / Ben Spaans 1 punt
4. Arthur Gieles / Henk Engbersen 0 punten
In poule A bleven Pieter en Glenn ongeslagen, maar tegen Jurjen en Ali hadden ze 5 games nodig en in de andere wedstrijden verspeelden ze ook telkens een game. De langste game van de avond wonnen ze met 24-22 van Dylan en Aad, een score die zelfs in de oude puntentelling tot de 21 nog een verlenging was geweest. Jeffrey en Kirill legden beslag op de tweede plek en boekten de enige
3-0 zege in de poule op Dylan en Aad. Jurjen en Ali plaatsten zich ook voor de kwartfinales met zeges op Dylan en Aad (3-1) en Andreas en Patrick (3-2). Dylan en Aad slaagden er alleen in om te winnen van Andreas en Patrick (3-2 na een 0-2 achterstand) en voor beide teams zat het toernooi erop.
In poule B ging het er heel anders aan toe, want er waren drie teams die elkaar gedecideerd met 3-0 versloegen. Michel en Duurt klopten Pepijn en Quirijn maar verloren van Andreas en Luc, terwijl Pepijn en Quirijn juist van Andreas en Luc wonnen. Het puntensaldo uit de onderlinge wedstrijden moest vervolgens de doorslag geven en daardoor eindigen Pepijn en Quirijn bovenaan met +9, voor Andreas en Luc met -2 en Michel en Duurt met -7. Deze drie teams plaatsten zich dus voor de kwartfinales. Reggie en Rob legden beslag op plek vier door Albert en Hans in 4 spannende games te kloppen. Albert en Hans bleven puntloos, maar waren er zowel tegen Pepijn en Quirijn als tegen Andreas en Luc heel dichtbij, want beide wedstrijden verloren ze met 12-10 in de vijfde game.
In poule C toonden Stephen en Bert zich het sterkste team door alles te winnen, waarbij ze alleen tegen Ton en Ben 2 games moesten inleveren. De bij onze vereniging teruggekeerde Sander en sterke recreant Frans plaatsten zich ook knap voor de kwartfinales door zowel Ton en Ben als Arthur en Henk met 3-1 te verslaan. Ton en Ben pakten de derde plaats door eveneens met 3-1 van Arthur en Henk te winnen, maar de poulefase betekende dus voor beide teams het eindstation.
Kwartfinales:
Pieter Rijnders / Glenn K.A. – Michel Voshol / Duurt Alkema 3-2 (11-9 8-11 9-11 11-6 14-12)
Pepijn v.d. Hoeven / Quirijn St. – Jurjen v.d. Vlist / Ali Demir 3-2 (12-14 10-12 13-11 11-8 11-9)
Stephen Gan / Bert Vl. – Jeffrey Padernal / Kirill Bondarenko 2-3 (11-4 13-11 8-11 12-14 9-11)
Andreas Ziegler / Luc Vl. – Sander Schenk / Frans van Dam 3-0 (11-9 11-6 11-8)
De kwartfinales brachten volop spektakel. Hoewel ik niet van alle wedstrijden het exacte scoreverloop weet, heeft het verliezende team waarschijnlijk in drie van de vier partijen op matchpoint gestaan, want Pieter en Glenn klopten Michel en Duurt pas na 14-12 in de vijfde game, Jurjen en Ali stonden met 2-0 en 10-7 voor tegen Pepijn en Quirijn en Stephen en Bert stonden ook met 2-0 voor tegen Jeffrey en Kirill en verloren (bij 2-1 in games) de vierde game in de verlenging met 14-12 (en daarna de vijfde met 11-9). Zo spannend kan het dus worden als de teams zo aan elkaar gewaagd zijn. Uiteraard heel jammer voor de verliezers, maar dit maakt het dubbeltoernooi met deze manier van loten wel erg leuk. De enige kwartfinale die sneller verliep leverde een zege in 3 games op voor Andreas en Luc tegen Sander en Frans, die zich desondanks goed verweerden.
Halve finales:
Pieter Rijnders / Glenn K.A. – Andreas Ziegler / Luc Vlietstra 3-0 (12-10 11-6 13-11)
Pepijn v.d. Hoeven / Quirijn St. – Jeffrey Padernal / Kirill Bond. 3-0 (11-9 11-6 11-7)
Opvallend was dat alle teams in de halve finales uit groep A en D kwamen. Het lijkt er dus op dat deze combinatie dit jaar licht in het voordeel was, maar twee kwartfinales hadden net zo goed een winnaar uit groep B en C kunnen opleveren, dus was het in dit geval eerder een kwestie van toeval.
De halve finales werden niet zo spannend als de kwartfinales, maar de gamescores laten zien dat er wel degelijk hard werd gestreden om de finale te bereiken. Het zat vooral Andreas en Luc niet mee dat ze 2 games in de verlenging verloren van Pieter en Glenn, terwijl Pepijn en Quirijn na een spannende eerste game iets meer de overhand hadden tegen Jeffrey en Kirill.
Finale:
Pieter Rijnders / Glenn K.A. – Pepijn v.d. Hoeven / Quirijn St. 3-2 (11-7 11-5 10-12 8-11 11-9)
Beide teams waren niet zonder moeite in de finale gekomen, want in de kwartfinale waren ze dicht bij uitschakeling geweest. Het waren vergelijkbare teams met een jonge aanvallende speler en een oudere speler die de bal aardig op tafel kan houden. Het was dan ook moeilijk om een favoriet team aan te wijzen, maar Pieter en Glenn gingen zeer overtuigend van start en bij Pepijn en Quirijn liep het niet goed in de eerste 2 games. In de derde game ging het gelijk op en Pepijn en Quirijn bleven in de wedstrijd via een nipte 12-10. Het risicovolle spel van Pepijn ging steeds beter lopen, waardoor de partij in de vijfde game moest worden beslist. Daarin waren het weer Pieter en Glenn die een 8-4 voorsprong namen, maar Pepijn en Quirijn vochten nog wel terug tot 10-9, waarna Pieter het duel met een mooie topspinbal besliste. Voor hem waren het dit jaar dus zeer succesvolle clubkampioen-schappen, want hij had eerder ook al het enkelspel gewonnen. De enige andere spelers die dit sinds 2012 presteerden waren Stephen Gan in 2013 en Ton van Amerongen in 2016. Voor Glenn was het de eerste hoofdprijs tijdens de clubkampioenschappen, nadat hij in 2017 verliezend finalist was in het enkelspel groep B.
Zo werd het clubkampioenschap dubbelspel afgesloten rond 0.30 uur. Dat was wat later dan bij het enkelspel, mede door de vele spannende en lange wedstrijden die er gespeeld werden. Ik denk dat de teams qua sterkte nog nooit zo dicht bij elkaar zaten als dit jaar en dat leverde veel spanning op, maar het verliep allemaal in een prima sfeer en dat hoort ook bij het dubbelspel, dat ook op vrije speelavonden erg populair is (en niet alleen als alle tafels bezet zijn).
Tot zover het verslag van de clubkampioenschappen 2019. Ik wil graag de mensen bedanken die me geholpen hebben om de uitslagen bij te houden, want dat lukt niet altijd als je zelf meespeelt. Verder dank ik alle spelers hartelijk voor hun inzet en ik wens iedereen een fijne zomer!
Quirijn Stempher
