Op vrijdagmiddag 5 januari werd de auto gestart voor de reis naar Papendal. Gwen moest om 18.15 uur aanwezig zijn om te gaan eten met de jeugdselectie. Bij aankomst kwam haar kamergenote voor die avond, Monique Posthuma, al aangelopen. Zij was door de bond aangewezen als “moeder 2”. Dit bleek een goede keuze, want ze vervulde haar taak prima. Een snelle “inburgering” was het gevolg.
Zaterdagochtend om 7.00 uur was het vertrek richting Metz met een tussenstop in Venlo en Maastricht om de laatste spelers op te pikken. Rond 12 uur arriveerde de bondsafvaardiging bij het “Palais des Sports Saint Symphorien”. Met recht een paleis.twee grote zalen met totaal 32 tafels met veel tussenruimte en heel steile tribunes met 1.500 zitplaatsen recht tegenover het voetbalstadion van FC Metz! Alleen de kantine, de zogenaamde “buvette”, was niet veel meer dan een door schotten afgescheiden ruimte. Wel lekkere baguettes voor een lage prijs!
Al met al een prachtige ambiance, die nog werd versterkt toen bleek dat er een blik officiële scheidsrechters was opengetrokken. Elke wedstrijd werd dan ook geleid door een official, die voorafgaand eerst het materiaal controleerde (toegestaan rubber, geen oneffenheden, geen te ver uitstekend rubber, rugnummer goed zichtbaar ed) en daarna via de toss bepaalde wie met service moest beginnen. Twee minuten inspeeltijd (strak bijgehouden middels een timer!) en .beginnen. Na een aantal wedstrijden, waarbij ze moeiteloos door de controle kwam, kreeg Gwen opeens geen toestemming van de scheidsrechter. Haar rugnummer zat aan een kant los en haar rubber stak te ver uit. Gwen liet zich niet gek maken en liet haar coach Tsuri rustig de schade herstellen om vervolgens gewoon de wedstrijd te winnen. In ieder geval een prima leermoment; je niet gek laten maken door de randverschijnselen, maar je alleen met de komende wedstrijd bezighouden.
Op zaterdag waren er 4 poules “Benjamins Filles”. Gwen zat in een poule van 4, waardoor haar eerste wedstrijd pas om 16.00 uur was gepland. Coach Tsuri had Gwen nog nooit eerder zien spelen en gaf haar dan ook de instructies om eerst maar eens lekker te gaan ballen en gebruik te maken van haar sterke punten in de wedstrijd tegen De Borge (Frankrijk). Al snel bleek dat de service liep als een trein. Minimaal 6 directe punten per game; ja dan loop je zo naar een 3-0 winst uit! De 2e wedstrijd tegen Peresse (Frankrijk) ging ondanks goed spel wel net aan verloren in 3 games. Met name de snelle forehand van deze tegenstandster deed Gwen de das om. Ook in de 3e wedstrijd tegen Boccon (België) een 2-0 achterstand en bovendien door omstandigheden even geen hulp van een coach. Gwen herpakte zichzelf met nog scherpere services en begon ook meer en meer haar eigen spinballetjes te plaatsen. 2-1, 2-2.en daar kwam coach Tsuri toch aangelopen. Onder de indruk van zo’n vechtersmentaliteit gaf coach Tsuri nog wat tips voor de laatste game mee. De 5e game liep op rolletjes; 1-0, 2-0.bij 6-2 de eerste time-out van de coach van de tegenstandster. Dit leek niet te helpen, want Gwen liep met prachtige spinballen en smashes gedecideerd uit tot 9-4. Maar toen slopen de zenuwen een beetje in de benen. Bij 9-8 greep coach Tsuri in met een time-out. Rustig blijven, Gwen! Gewoon weer terugvallen op jouw eigen spelletje. 10-10.nog helemaal niets beslist. Inmiddels waren er wel diverse andere spelers en coaches op deze spannende wedstrijd afgekomen. Een korte forehandservice op de forehand en pats.een gedecideerde diagonale flip. Gwen laat haar tegenstandster kansloos. Nog 1 puntje! Een snelle draaiservice naar de backhand en de return gemist. Wat een prachtige pot en tijd voor wat high-fives. Even leefde de gedachte dat deze winst een 2e plaats had opgeleverd en daarmee directe plaatsing voor de laatste 12. Echter Gwen had pech, want op onderling resultaat werd ze derde in de poule.
Door de 3e plek op zaterdag begon Gwen zondag om 8.45 uur eerst met de tussenronde tegen een nummer 4 van een andere poule. Het was een Frans meisje, die de dag daarvoor redelijk eenvoudig had gewonnen van Marieke van der Kamp, de andere meisjes welp van Nederland. Gwen pakte echter gewoon de draad weer op met effectvolle services, goed geplaatste spinballetjes en af en toe prachtige rally’s. Uiteindelijk een redelijk eenvoudige winstpartij en daarmee door naar de laatste twaalf. Het hoofdtoernooi halen bij een debuut is zonder twijfel een prima prestatie. Een uur later kwam de wedstrijd voor plaatsing bij de laatste 8. Ondanks betere services en een goede wedstrijdmentaliteit gaf de vastheid en de snellere forehand van de Duitse tegenstandster echter de doorslag.
Gwen moest even de teleurstelling verbijten. Zo dicht bij de laatste 8..Maar daarna het kopje weer fris. Gewoon keihard gaan knokken voor plaats 9 was het devies! En wie was het eerste obstakel richting plaats 9? Jawel, het Franse meisje, waarvan ze zaterdag in de poule van had verloren. Met hulp van coach Tsuri werden de kaarten nu echter anders geschud. In een geweldige pot met prachtpunten van beide kanten nam Gwen met 3-1 revanche op het verlies van de dag ervoor. Kwalificatie voor de wedstrijd om plaats 9 en 10 zat dus in het tasje. Tegenstandster was een meisje uit Wales. Een bekend gezicht; was dat niet het meisje, dat Gwen bij het toernooi in Namen kansloos aan de kant had gezet? Gwen was echter niet onder de indruk en gaf alles wat ze had om plaats 9 binnen te hengelen. Ze bleek een enorme kwaliteitssprong te hebben gemaakt in de laatste maanden. Weliswaas 3-0 verlies, maar wel elke keer 7 of 8 punten. Als Gwen deze lijn kan doortrekken, is dit meisje uit Wales de volgende wedstrijd de sigaar.
Rond het middaguur was het toernooi voor Gwen afgelopen, maar er was genoeg reden om te blijven hangen. Maar liefst 4 Nederlanders in de finale, namelijk Nicky Zetsen (meisjes junioren), Martin Katchanov (jongens welpen), Koen Hageraats (jongen pupillen) en Britt Eerland (meisjes pupillen). De Nederlandse supportersschare leefde fanatiek mee vanaf de tribune. Nicky en Martin wisten allebei hun pot te winnen. Britt kon tegen een speelster uit de absolute Europese top zeer knap een game pakken en Koen kon een heroïsche wedstrijd tegen een Zwitserse jongen net niet afmaken ondanks 4 matchpoints. Beetje zuur voor Koen was dat vrijwel iedereen bij 10-9 een randbal voor Koen zag (incluis de Zwitserse coach achteraf volgens mij), maar de hoofdscheidsrechter een kantbal gaf.
Vermoeid, maar een prachtige ervaring rijker vertrok de familie Vastenburg om 18.30 uur vanuit Metz weer richting Den Haag, dat 4 uurtjes later werd bereikt. Lekker slapen en morgen gezond weer op! Remco
