Op zaterdag 11 november werd in Berkel en Roderijs een C/D ranglijsttoernooi gehouden voor de jeugd. Het zou een dag worden met veel emoties, spannende wedstrijden en een verrassende ontknoping. ’s Morgens om 9.30 u. begonnen de eerste wedstrijden voor de kadetten en junioren. Voor het eerst deed Eric Olieman mee onder de vlag van Steeds Hoger/TSB bij de kadetten C. Het zou een goed begin worden van zijn clubcarriere. Andere deelnemers waren: Arthur bij de junioren C, Jesse en Michiel bij de kadetten C, Brian bij de kadetten D, Marijn bij de pupillen D en Sjoerd en Marnix bij de welpen D.
Arthur ging na zijn poule wedstrijden door naar de troostronde en sneuvelde daar in de 1/8-e finale. Het spel ziet er krachtig en snel uit, maar mist nog precisie en overtuiging.
Michiel liet zien dat hij na een tijdje er tussenuit geweest te zijn, nog steeds meetelt. Hij ging door naar de troostronde en haalde daar de kwart finale. Een medestander vertelde dat hij nog beter speelde dan voordien. Wel mist hij nog de balvastheid van vroeger. Met veel trainen en een goede inzet zal deze vaardigheid vast weer snel terugkeren en kunnen we mooie partijen van hem gaan verwachten.
Jesse kwam ook in de troostronde terecht. In de vervolgronden zette hij zich voluit in. Puntje voor puntje werden afgesnoepd van meer ervaren spelers. Hij reikte tot de halve finale en zelfs die verloor hij maar nipt.
Eric Olieman was voor velen binnen de vereniging onbekend, maar na deze dag kan niemand meer om hem heen. Hij won de kadetten C finale en haalde hiermee zijn licentie B binnen. Een mooie opsteker voor hem en voor Steeds Hoger TSB. Gefeliciteerd!
Drie van de vier teamleden van team 4 deden mee: Marnix, Marijn en Sjoerd. Marnix was door ziekte uit zijn goede doen. Zijn normaal keurig afgewerkt contraspel miste de precisie die nodig was in zijn zwaar bezette poule bij welpen D. Hij kwam in de troostronde terecht, maar revancheerde zich daar door alle wedstrijden te winnen. Weer een eerste prijs beker erbij in zijn, toch al niet kleine, prijzenkast.
Marijn was voor veel mede-toernooispelers een volstrekt onbekende. Zijn tegenstanders traden wat lacherig aan en gingen bijna allemaal nonchalant van start, grapjes makend met omstanders. Marijn is echter in korte tijd goed geschoold door de vele trainingen en de sterke tegenstand binnnen de pupillen-A competitie. Bovendien is hij iemand die alle ballen retourneert en blijft vechten. Het ongeloof op de gezichten van tegenstanders als ze na twee games op 2-0 achterstand gezet worden, is prachtig voor liefhebbers van sportmomenten. Door gedisciplineerd zijn eigen spel te blijven spelen, ook onder moeilijke omstandigheden, bereikte hij de finale pupillen D. Daar leverde hij een topprestatie tegen een razendvlugge tegenstander. De altijd rustige Marijn kon hierbij ook wel eens boos op zichzelf worden, maar herstelde hieruit weer met goed spel. Toch verloor hij op het eind, maar hij kan met opgeheven hoofd terugkijken op een fraaie prestatie en een mooie beker. Zijn eerste beker in een ranglijsttoernooi en gelijk één van de hoofdronde.
En dan Sjoerd. Hij begon veel te gespannen aan zijn poulewedstrijden. Nergens voor nodig zou je denken, maar misschien had hij een voorgevoel. Deze spanning zorgde voor haastig en ongecontroleerd spel in het begin van het toernooi. En verder ook voor onnodige kwaadheid en frustratie. Met wat moeite en met afwisseling van goed en minder spel versloeg hij de twee opponenten in de poule van drie. In de eerste ronde van het hoofdtoernooi stuitte hij op Bas Dorsman van Phoenix. Hiervan had hij in oktober in Hoorn verloren, zie ander artikel. Bas staat bekend om zijn sterke backspin aanvangsspel en een snoeiharde forehand topspin. Hij is wat minder in gevarieerd en sterk gespreid spel. Sjoerd had nu een beter antwoord op zijn backspin spel, en spreidde goed en geslepen. Aangevuld met hier en daar gelukjes versloeg hij hem uiteindelijk. De tweede ronde was tegen Laurens van Raadshoven van NOAD. Deze speler heeft een sterke forespin. De moeilijkste tegenstander van deze wedstrijd was echter Sjoerd zelf. Gelukkig hielp Mathijs van der Heiden hem bij het coachen en wees hem op mogelijkheden die hij zelf niet zag. Daarom kwam hij door naar de halve finale tegen Bram van de Burg van Pecos. Een bekende en zeer sterke jeugdspeler, die zich in een hoog tempo ontwikkelt. Deze wedstrijd werd een ware thriller. In het begin zette Bram hem moeiteloos op twee games. Sjoerd kon alleen machteloos toezien, hoe hij niet toekwam aan zijn eigen spel. Toen ik erover begon dat hij in een andere instelling (mode) moest komen om te gaan winnen reageerde hij kwaad en zei “mode gaat snel voorbij, ik wil wil nu technische aanwijzingen”. Toch vertoonde de derde game een heel ander beeld. Zijn mentale instelling was veel positiever, zijn zelfvertrouwen was er opeens en ballen werden gecontroleerd en precies gespeeld. Binnen korte tijd stond het 2-2. In de vijfde beslissende game had Bram zich weer teruggevonden. Bij de wisseling van speelhelft stond het 5-1 voor Bram. Deze voorsprong werd uitgebouwd tot 8-4. Sjoerd vocht zich zich toch terug tot 8-8. Daarna ging het alsmaar gelijk op tot 11-11. Bram maakte 12-11 en stond op matchppoint. Sjoerd maakte er echter 12-12 van. Daarna maakte Bram 13-12 en stond weer op matchpoint. Sjoerd vocht zich in het punt en maakte 13-13. Dit gaf de doorslag voor de wedstrijd want daarna maakte Sjoerd 13-14 en 13-15. Deze belangrijke wedstrijd was binnen. In de andere tak van het toernooi had een relatief onbekende speler Robert Selderwijk van Fletio gewonnen van David Gribnau, Stan de Ruiter en (verrassend) van Hugo Elsing. Tegen Sjoerd in topvorm en vol zelfvertrouwen maakte hij echter weinig kans. Hij ging sportief ten onder tegen het gevarieerde en harde topspin spel van Sjoerd.
De balans van het toernooi is positief voor Steeds Hoger TSB met vier bekers en spannende wedstrijden. Bovendien een jonge welpen-A speler (8 jaar oud) erbij (Sjoerd Vaders) en een kadetten B speler (Eric Olieman). André
